در باره مدی تیشن ( ۱۰ )
در ادامه نوشتارهایی در باره مدی تیشن ، در این گفتار ، صحبت پایانی مان در باره ی اصول انجام مدی تیشن را می خوانید ؛
مدی تیشن آگاهی حسی
این مدی تیشن هم همراه با حرکت است اما با رقص صوفیان متفاوت است . همانطور که مدی تیشن شمارش نفس ها در مکاتب مختلف نقش مهمی به عهده دارد ، استفاده از جسم نیز حائز اهمیت است . این روش نیز جزو روش هایی است که مدی تیشن شمارش نفس ها پیش قراول آنهاست . در این تمرین تمرکز شما بر جسم تان می باشد .
برای شروع تمرین ، حتی الامکان در جای راحتی قرار بگیرید ، بهتر است روی زمین و در حالت طاقباز به پشت دراز بکشید ، البته روی یک قالیچه یا فرش نرم راحت تر می باشید . پاهای خود را دراز کنید و در صورتی که احساس ناراحتی در قسمت پشت یا کمرتان می کنید ، زانوها را خم و پاها را به طرف نشیمن جمع کنید . چشم ها را بسته و به مدت چند دقیقه بگذارید هر بخش از جسم تان عمیقاً در زمین فرو رود . از پاها شروع کرده و تا ماهیچه ی ساق پا ، زانوها ، لگن خاصره ، شکم ، قفسه سینه ، دست ها ، بازوها ، آرنج ، گردن و بالاخره سر ادامه دهید . سعی کنید به سه بعدی بودن تمام اجزاء بدن خود ، قسمت بالای بدن ، بخشی که روی زمین قرار دارد و دو سمت جانبی جسم خود ، آگاهی کامل داشته باشید . حالا فقط روی نفس خود ، هنگام بازدم ، تمرکز کنید . احساس کنید تمام بدن تان بطور کامل و عمیق در زمین فرو می رود .
این روش باید مقدم برهمه یتمرینات دیگر انجام گیرد . اگر واقعاً ۱۰ تا ۲۰ دقیقه برای این تمرین اختصاص دهید در می یابید قدرت درک و پذیرش و آرامش درونی شما به میزان زیادی افزایش یافته است . همچنین در گشودن گره ها و تنش های درونی عضلات ، که عمیقاً در ورای آگاهی معمولی نهاه اند ، مفید می باشد .
اگر وقت کافی داشته باشید و بخواهید در این زمینه پیشرفت بیشتری کنید ، دست های خود را روی دیافراگم ( بین سینه و کمر ) قرار داده بطوری که وزن آنها روی دیافراگم به خوبی احساس شود . بگذارید دست ها همراه با تنفس تان به حرکت درآیند . پس از مدت کوتاهی ، وقتی احساس کردید حرکت دستان تان با تنفس هماهنگ شده یا حس کردید این وابستگی دو جانبه است ، دست ها را به آرامی برداشته و بالاتر از دیافراگم نگاه دارید . نیازی نیست این فاصله زیاد باشد . دقت کنید بازو و آرنج تان روی زمین باشد ، بگذارید حرکت به همان سادگی ، حتی الامکان آرام و کند باشد . در این تمرین سعی کنید هر لحظه از تنفس خود آگاه بوده ، محض اینکه دوباره دستان تان روی دیافراگم قرار گرفت ، مدتی وقت دهید تا وزن دست ها بطور کامل روی آن احساس شود . بار دیگر ، حرکت دست ها را با تنفس خود هماهنگ کنید . این تمرین را چندین بار انجام داده و بتدریج فاصله دست ها را از بدن زیادتر نمایید تا جایی که بالاخره دست ها روی زمین قرار گیرند . حالا فاصله ی ببن دو استراحت را تغییر دهید . مسیر این حرکت مانند قوسی کوچک از دیافراگم به زمین و از زمین به دیافراگم است . پس از مدت کوتاهی ، احتمالاً احساس می کنید تنفس و حرکت دست ها آنچنان بهم پیوسته که گویی همه چیز بخودی خود و بدون سعی و دخالت شما اتفاق می افتد . در این زمان حس می کنید واقعاً در این تمرین محو شده و حالتی از استراحت و آرامش عمیق در شما ایجاد می شود .
در صورتی که پس از چندین بار تمرین ، بطور همزمان از حرکت و تنفس خود آگاه نشوید دلسرد نباشید ، چون مانند تمام مدی تیشن های دیگر ، با تکرار و گذشت زمان ، مهارت کافی به دست می آید .
مدی تیشن پناهگاه امن
این نوع مدی تیشن ، با انواع ارائه شده که به طور کلی نیاز به راهنمایی و هدایت دقیق دارند ، متفاوت بوده و از جنبه ی هدایت کمتری برخوردار است ، یعنی راهنماییِ بدون استفاده از واژه ها ، می تواند ایجاد نظم ذهنی کند . دستورات این روش متفاوت ، با انواع دیگر مدی تیشن ها است .
در یک مکان راحت قرار بگیرید ، اجازه دهید آگاهی شما در درون تان شناور شود . تصور کنید این آگاهی در هر جهتی می تواند جریان یابد . فرض کنید در جایی ( در درون تان ) ، مکانی امن و پناهی ایمن است که در آن احساس کاملی از راحتی ، امنیت ، ایمنی ، راستی و کمال را به دست می آورید . اینطور فکر کنید که این پناه امن برای شما نشانه و احساسی همراه دارد که در نهایت آن را در درون خود یافته و آن را حس می کنید .
سعی کنید در درون خود ، جهتی را که باید آگاهی خود را در آن شناور کنید احساس نمایید . در مورد این جهت و هدف نباید هیچ پیش فرضی داشته باشید ، در حین انجام این تمرین با خود کمتر صحبت کنید . راه ، احساس ، علائم ، جهت و بعد را در درون خود احساس کرده و سعی کنید آگاهی خود را بدون عنوان دادن به این علائم در درون تان شناور سازید . حداقل تا مدتی طولانی نام گذاشتن و برچسب زدن به درک و احساس تان کاری عجولانه است .
برای بسیاری از افراد ، البته نه در مورد همه ، بهتر است این تمرین با توجه به درون قفسه سینه شروع شود . تصور نکنید فقط باید به همین بخش بدن توجه و آگاهی بیابید . در انجام این تمرین ، به هیچ وجه ار واژه ها و عقل خود استفاده نکنید ، چون این تمرین ، عقلانی نبوده و بیشتر جنبه احساسی دارد .
هدف ، رسیدن به مکانی امن ، یافتن راهی برای بودن است ، چیزی که شما درست می پندارید ، یا جائیکه در آن احساس راحتی ، ایمنی و درستی می کنید ، می باشد . اصطلاح ” پناهگاه امن ” به این دلیل بکار می رود که پناهگاه هم ، همین خصوصیات را دارد ، اما این پناهگاه منطقه ای محدود نیست یعنی همانگونه که برای استراحت و امنیت وارد این پناهگاه شده اید می توانید با تمرکز و آرامش از آن خارج شوید .
این مدی تیشن بسیار آرام است و نیاز به تلاش کمتری دارد . آنچه در این مدی تیشن به دست می آورید ، فردی ، خصوصی و یگانه است و پناه امن من ، پناه امن شما نیست . کنجکاوی در اینکه دیگران چگونه به آن می رسند و این مرحله را چگونه طی می کنند باعث می شود در یافتن پاسخ های مربوط به پناه امن خود دچار مشکلات بیشتری شوید .
این تمرین را روزی یکبار و به مدت دو هفته انجام دهید .
…………………………………………………………………………………………………….
جهت مشاوره ، روان درمانی و هیپنوتیزم درمانی یا آموزش خود هیپنوتیزم
نوسط دکتر سعادت الله روحانی
با شماره های زیر بگیرید :
تلفن های تماس با ما ( مشهد ) :
۳۶۰۶۰۸۶۹
۳۶۰۸۷۳۱۵
۰۹۱۵۳۱۴۸۰۰۵
۰۹۱۵۰۰۱۸۰۰۵
آدرس کانال ما در تلگرام :
ravanshenasiebehroozi@
آدرس سایت ما :
.www.hypnosrohani.ir
آدرس ما در اینستاگرام :
dr.saadatallahrohani