هیپنوتیزم چیست ؟
من به عنوان هیپنوتیزور وقتی از هیپنوتیزم صحبت می کنم ، بلافاصله با اظهار نظرهای متفاوتی روبرو می شوم که غالبا بر اساس شنیده ها یا مشاهدات آنها از اقدامات به ظاهر هیپنوتیزمی در فیلم ها و سریال ها می باشد و حکایت از جلوه دادن هیپنوتیزم به عنوان یک عمل خطرناک و عجیب و غریب که می تواند اراده فرد را سلب کند و هر آنچه هیپنوتیزور بپرسد او پاسخ خواهد داد و رازهای مخفی اورا فاش خواهد کرد یا اینکه ممکن است فرد از خواب هیپنوتیزمی برنگردد . یا اینکه کسانی که هیپنوتیزم می شوند فقط افراد بیمار یا انسانهایی ضعیف و بی اراده و با اعتماد به نفس پایین می باشند و یا هیپنوتیزم را حالتی از بیهوشی می دانند که در حین هیپنوتیزم فرد از خود بی خود شده و هیچ چیزی را نخواهد فهمید . هیپنوتیزور را هم فردی می دانند با توانایی های خارق العاده و چشمانی بسیار نافذ .
اما در واقع هیچکدام از اینها تعریف درستی از هیپنوتیزم و هیپنوتیزور نیست و اصطلاحا برداشت های نادرست و باورهای غلطی است که در باره هیپنوتیزم رواج یافته است و ما به عنوان عالمان و محققان هیپنوتیزمی در جهت غبار زدایی و رفع ابهام از هیپنوتیزم قدم برمی داریم که طراحی این وبلاگ در همین راستا بوده است . همچنین از طریق سخنرانی ها در کنگره ها و هایش های علمی و جلسات ماهانه انجمن علمی هیپنوتیزم بالینی خراسان که پنجشنبه اول هر ماه در ساعت ۲۰ در سالن همایش دانشکده علمی کاربردی بهزیستی مشهد واقع در هنرستان ۹ از طرف انجمن علمی هیپنوتیزم بالینی خراسان یرگزار می شود در این راستا گامهایی برداشته شده و این حرکت به لطف خداوند بزرگ ادامه خواهد داشت .
هیپنوتیزم ، یک علم و مهارت است . علم از آن جهت که پشتوانه بسیار محکمی بر اساس تحقیقات علمی دانشمندانی چون میلتون اریکسون و هلیگاردها دارد و مهارت از آن جهت که هیچکس فقط با کسب دانشی در زمینه هیپنوتیزم ، هیپنوتیزور نخواهد شد ، مگر با تمرین و ممارست فراوان و انجام هیپنوزهای مکرر و فراوان و بررسی و تحلیل هر هیپنوزی که انجام می دهد و فهمیدن و درک دقیق و درست هیپنوتیزم . هیپنوتیزم در حقیقت وضعیتی است که به شما کمک می کند تمرکز کنید . از شرایط محیطی فاصله گرفته و با توجه بر دیالوگ های هیپنوتیزور به یک حالت تمرکز پیشرونده می رسید و نتیجه آن رسیدن به آرامش عمیق ذهنی و رهایی جسم از تنش ها و انقباضات عضلانی است . در تمام این شرایط هوشیاری فرد پابرجاست ، حتی حس های سوژه تیزتر هم شده است آرامشی که در این حالت فرد حس می کند ، آنقدر لذتبخش و دوست داشتنی است که همه کسانی که هیپنوتیزم را تجربه می کنند ، در پایان می گویند کاش ما رو از این حالت خارج نمی کردید و آرزو دارند که این حالت لذتبخش برایشان ماندگار باقی بماند و غالبا زمانی که در هیپنوتیزم بوده اند را بسیار کمتر از زمان واقعی صرف شده اعلام می کنند ( مثلا یک ساعت را می گویند چند دقیقه ) . مکانیسم عمل هیپنوز خیلی شبیه کار ذره بین است که اشعه های خورشید را بر روی یک نقطه متمرکز می کند . در یک تعریف علمی می توان گفت ؛ هیپنوتیزم ، یک حالت روانشناسانه خاص است که با برخی از ویژگی های فیزیولوژیک مشخص می شود و هرچند ظاهراً بیمار خواب به نظر می رسد ، ولی در واقع خواب نیست ، بلکه در سطحی از آگاهی است که با آنچه که در شرایط عادی آگاهی مشاهده می شود متفاوت است . در این شرایط قدرت پذیرش و عکس العمل فرد افزایش زیادی پیدا می کند . در آن حالت قدرت پذیرندگی ذهنی فرد بیشتر شده است و می توان اهداف درمانی هیپنوتیزمی را به خوبی دنبال کرد .
سطوح خلسه هیپنوتیزمی در همه افراد یکسان نیست . گروهی از افراد بسیار هیپنوتیزم پذیر هستند و به خلسه های عمیق هیپنوتیزمی می رسند اما تعدادی از افراد جامعه استعداد هیپنوتیزم شدن ندارند و اکثر افراد سطح هیپنوتیزم پذیری متوسط به بالایی دارند که برای انجام اهداف درمانی هیپنوتیزمی قابل قبول می باشد . در مجموع ، در هیپنوتیزم موفق ، خود سوژه نقش مهمی دارد ؛ با همکاری و عدم مقاومت در مقابل هیپنوتیزور فرایند هیپنوتیزمی بهتر پیش خواهد رفت .